மோனலிசா

பொன் நகை அணியாமல்

புன்னகை பூக்கும் பூவே...

லியானர்டோ தூரிகையால் எழுதிய
அழியாத ஓவியமே

காவிய ஓவியமே

ஓவியக் காவியமே...

ஞாலம் தோறும் காட்சிப் பாவையாய்... 

காலங்கள் பல சென்றும்

காட்சிப் பொருளாய்...

விரியாத வலையென

வீழ்த்த துடிக்கும் - உன் 
இதழ் இரண்டால்

வீழத் தவிக்கும் - என் 
கண்கள் இரண்டு...


சதிராடும் உன் இளமை
குதிபோடும் என் மனதை 
துதி பாடும் என் கவிதை 

மௌனம் மொழி பேசும் 

யவன விழியாள் - என்றும்  

புரியாத புதிராய் 
புன்னகை பூக்கும் 
புதிரான மோனலிசாவே....